ATAOL BEHRAMOĞLU hayatı ve şiirleri

[BaHoZ]

ATAOL BEHRAMOĞLU hayatı ve şiirleri





13 Nisan 1942’de Istanbul Çatalca’da dogdu. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Cografya Fakültesi Rus Dili ve Edebiyati bölümünü bitirdi. Dört yil Ingiltere, Fransa ve Sovyetler Birligi’nde ögrenimini sürdürdü. Ismet Özel’le Halkin Dostlari, Nihat Behram’la Militan dergilerini çikarip yönetti. Sehir tiyatrolarinda dramaturgluk (1974-1980) yapti. 1982’de Baris Dernegi Davasi nedeniyle 10 ay tutuklu kaldi. 1984’te Fransa’da Sorbonne Üniversitesi’ne bagli Centre de Poetique Comparee bölümünde Türk ve Dünya Siiri üstüne seminerler izledi, çalismalar yapti.


AKSAMÜSTÜ BIR KAHVEDE

Aksamüstü bir kahvede
Bira içtim birkaç bardak
Gazeteden yoruldukça
Gelip geçene bakarak

Kahvenin müsterileri
Içerdeydi daha fazla
Camli terasta idim ben
Çikinti yapan sokaga

Sevimsiz bir kocakari
Torununu azarladi
Bir köpek geldi içerden
Camdan disariya bakti

Salinarak geçip gitti
Genç bir anne çocuguyla
Kasketli iki müsteri
Bir sey konustu patronla

Biraz sonra geldi köpek
Bakti yine ayni yere
Tiras edilmis yüzünde
Kederle ve ciddiyetle

Kocakari torununu
Azarladi bir kez daha
Karisti iki kasketli
Aksamin issizligina

Köpek yine gelip bakti
Camdan ve hep ayni yere
Yüzünde ayni ciddiyet
Ve gözlerinde kederle

Kocakari içkisini
Bitirmis olmaliydi ki
Çikip gitti torunuyla
Biri bir kahve söyledi

Az önceki anne çocuk
Döndüler elde ekmekle
Köpek yine gelip bakti
Camdan ve hep ayni yere

Bakiyor birkaç saniye
Içeriye dönüyor ve
Geliyordu çok geçmeden
Bakmak için ayni yere

Koyulasirken gitgide
Usul ve yumusak aksam
Egildim ben de yavasça
Baktim köpegin ardindan

Uzuyordu bombus sokak
Gelip giden azalmisti
Parketmis birkaç araba
Ve aksamin issizligi

Egilip bir daha baktim
Belirgin hiçbir sey yoktu
Köpek ise arada bir
Gelip bakip dönüyordu

Ben de bu notlari aldim
Bir siir yazarim diye
Yasamin anlamsizligi
Ve ciddiyeti üstüne

--------------------------------------------------------------------------------

BEBEKLERIN ULUSU YOK

Ilk kez yurdumdan uzakta yasadim bu duyguyu
Bebeklerin ulusu yok
Baslarini tutuslari ayni
Bakarken gözlerinde ayni merak
Aglarken ayni seslerin tonu

Bebekler çiçegi insanligimizin
Güllerin en hasi, en goncasi
Sarisin bir isik parçasi kimi
Kimi kapkara üzüm tanesi

Babalar çikarmayin onlari akildan
Analar koruyun bebeklerinizi
Susturun susturun söyletmeyin
Savastan yikimdan söz ederse biri

Birakalim sevdayla büyüsünler
Serpilip gelissinler fidan gibi
Senin benim hiç kimsenin degil
Bütün bir yeryüzünündür onlar
Bütün insanligin gözbebegi

Ilk kez yurdumdan uzakta yasadim bu duyguyu
Bebeklerin ulusu yok
Bebekler, çiçegi insanligimizin
Ve gelecegimizin biricik umudu...

--------------------------------------------------------------------------------

BEN ÖLÜRSEM AKSAMÜSTÜ ÖLÜRÜM

Ben ölürsem aksamüstü ölürüm
Sehre simsiyah bir kar yagar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarimin arasindan
Gecenin geldigini görürüm

Ben ölürsem aksamüstü ölürüm
Çocuklar sinemaya gider
Yüzümü bir çiçege gömüp
Aglamak gibi isterim
Derinden bir tren geçer

Ben ölürsem aksamüstü ölürüm
Alip basimi gitmek isterim
Bir aksam bir kente girerim
Kayisi agaçlari arasindan
Gidip denize bakarim
Bir tiyatro seyrederim

Ben ölürsem aksamüstü ölürüm
Uzaktan bir bulut geçer
Karanlik bir çocukluk bulutu
Gerçeküstücü bir ressam
Dünyayi degistirmeye baslar
Kus sesleri, haykirislar
Denizin ve kirlarin
Rengi birbirine karisir

Sana bir siir getiririm
Sözler rüyamdan fiskirir
Dünya bölümlere ayrilir
Birinde bir pazar sabahi
Birinde bir gökyüzü
Birinde sararmis yapraklar
Birinde bir adam
Her seye yeniden baslar